Het boek “De meeste mensen deugen” van Rutger Bregman heeft al maandenlang in de top 3 gestaan. Al die tijd werd ik ernaar toe getrokken, maar ik vond mezelf te druk om aan zo’n dikke pil te beginnen.
Wist ik veel dat dit boek zo makkelijk zou weglezen.
Als ik vertel dat dit boek vooral gaat over psychologie, politiek en antropologie dan zal ik waarschijnlijk niet veel mensen inspireren om ook dit boek te lezen.
Het is dan ook knap hoe Bregman deze onderwerpen in een super boeiende page-turner heeft weten te samenvatten.
Had ik vroeger maar zo’n docent die vakken als geschiedenis en maatschappijleer wat smeuïger kon vertellen. Dan had ik misschien wat minder moeite met school.
De manier waarop in dit boek wetenschappelijke artikelen worden gebruikt om oeroude overtuigen neer te halen is knap gedaan.
Het lijkt eerder op een spannend boek wat je niet weg kan leggen omdat je constant benieuwd bent naar wat er in het volgende hoofdstuk staat, dan een les persoonlijke ontwikkeling.
Want uiteindelijk wordt er een behoorlijk duidelijke les geleerd, de meeste mensen deugen.
Wanneer je de krant leest of het nieuws op tv kijkt lijkt het soms alsof de wereld in brand staat.
Als je veel op social media zit, dan zou je bijna denken dat je twee opties hebt, of leuke kattenvideo’s kijken, of jezelf storten in eindeloze discussies tussen keyboard-warriors onder filmpjes over racisme, politiek of complottheorieën.
Op zich ook niet gek, want dit soort content scoort nou eenmaal. Er wordt op geklikt of op gereageerd, en of het positief of negatief is, op deze manier wordt er geld aan verdient.
Ook de grote nieuwszenders en kranten doen er graag aan mee.
Maar dit is niet iets van deze tijd, leert Bregman ons.
Hij dompelt ons onder in zijn zeer uitgebreide veld- en literatuur onderzoek om erachter te komen dat zelfs de grote en bekende onderzoeken zijn gemanipuleerd om tot de conclusie te komen dat de mens verdorven is, dat we makkelijk tot iets slechts in staat zijn en dat ruzie zoeken en oorlog voeren nou eenmaal in onze natuur zit.
Dit vind ik zelf de sterkste punten uit dit boek.
Op een gegeven moment weet je dat als er weer een nieuw hoofdstuk begint, er een conclusie uit een oud onderzoek wordt aangehaald die vervolgens vakkundig en vol onderbouwing uit verschillende bronnen wordt ontkracht.
De subtitel van dit boek is, “een nieuwe geschiedenis van de mens”, en Bregman lijkt ons inderdaad een nieuwe geschiedenis te geven met zijn onderzoeken en inzichten.
En door zijn manier van schrijven heb je nooit het gevoel dat je de les wordt gelezen.
Het boek is 500 pagina’s feel-good, zonder dat het ooit te zoetsappig wordt.
Is het boek dan alleen maar positief? Ik zou bijna zeggen van wel, maar toch is er een reden waarom dit boek, de meeste mensen deugen heet, en niet “alle mensen deugen”
Veel verhalen zijn anekdotes (waar je gelukkig wel blij van wordt) en een echt sterke verklaring voor de zwarte bladzijde uit onze geschiedenis, de tweede wereld oorlog is er niet.
Er zijn helaas ook rotte appels onder ons.
Echter, als je het zat bent dat deze figuren het nieuws domineren, dan is dit boek een mooi tegengewicht.
Het lezen van dit boek zal je een positiever wereldbeeld geven, en tegelijkertijd ook een beroep doen op je eigen verantwoordelijkheid om dit positieve beeld uit te dragen.
Daar krijg je aan het einde dan ook 10 handige tips voor. Voor velen niet onbekend, maar toch wel weer fijn om er even aan herinnerd te worden.
